Powierzchnia przykostna implantów jest poddawana obróbce strumieniowej korundem w celu uzyskania makrochropowatości na powierzchni z tytanu. Następnie powierzchnia jest wytrawiana kwasem, dzięki czemu na powierzchni implantu uzyskujemy mikrochropowatość. W ten sposób uzyskujemy również maksymalne możliwe zwiększenie powierzchni przylegania, które sprzyja narastaniu tkanki kostnej, tworząc stabilny kompozyt łączący implant i kościec, wspomagający naturalny proces gojenia.

Dzięki trójstopniowej metodzie preparacji, progresywny projekt gwintu implantów myplant two umożliwia uzyskanie wysokiej stabilności pierwotnej nawet w przypadku przeciętnego stanu kośćca. Głębokość gwintu zwiększa się w kierunku wierzchołka, w związku czym korpus implantu ma kształt stożkowy i wykazuje łukowate zakrzywienie bocznych ścian gwintu, dzięki czemu działające obciążenia przenoszone są na kościec w sposób bardziej korzystny z punktu widzenia biomechaniki. Powierzchnia gwintu zwiększająca się w kierunku wierzchołka implantu umożliwia dobre zakotwienie implantu w kośćcu (o różnym stanie) i pozwala na rozłożenie naprężeń działających na implant podczas żucia, które nie narusza struktury kości. Działające na implant siły pionowe i boczne są przenoszone przede wszystkim na bardziej elastyczną istotę gąbczastą, a nie korową, co jest istotne dla perspektywicznego zachowania poziomu otaczającej kości i związanej z tym estetyki.

W przeciwieństwie do większości systemów implantów, implanty serii myplant two zostały zaprojektowane specjalnie w celu głębokiej implantacji poniżej części zębodołowej, pod warunkiem zapewnienia wystarczającej ilości materiału kostnego i otaczających struktur. Kość w części zębodołowej ma możliwość narastania powyżej ramienia implantu do poziomu średnicy łącznika dzięki odpowiednio obrobionej powierzchni czołowej, co poprawia stabilność implantu i warunki gojenia tkanek miękkich wokół implantu.

Głęboko osadzony przełącznik platformowy, tworzący szerokie ramię implantu pozwala na uzyskanie większej przestrzeni aproksymalnej na poziomie łącznika niż połączenia inne niż stożkowe. W połączeniu z odkładaniem się kości na ramieniu implantu, warunek ten decyduje o utworzeniu stabilnego i zdrowego kołnierza tkanek miękkich, a tym samym o estetyce. Dzięki powiększeniu przestrzeni aproksymalnej jest to możliwe nawet w przypadku gęsto osadzonych implantów.

Kompaktowe rozmiary instrumentów pozwalają na podwyższenie stabilności pierwotnej w przypadku dowolnego stanu wyjściowego kośćca dzięki zastosowaniu prostej metody nawiercania. Odpowiednie połączenie skali makro i metody wiercenia pozwala na uzyskanie stabilnego podparcia dla tkanek miękkich, a dodatkowo na zwiększenie stabilności pierwotnej. System myplant two umożliwia natychmiastowe obciążanie implantu nie tylko opcjonalnie, ale standardowo.

Kluczem do udanej protetyki zębowej jest uzyskanie mocnego i szczelnego połączenia stożkowego. Możliwość swobodnej rotacji komponentów protetycznych zapewnia optymalne pozycjonowanie kątowego łącznika bez żadnych kompromisów. Istotną zaletą takiego rozwiązania jest fakt, że wszystkie implanty mają taką samą geometrię wewnętrzną, dzięki czemu każdy komponent protetyczny pasuje do każdego implantu. Doboru implantu dokonuje się wyłącznie na podstawie oceny stanu kośćca bez konieczności uwzględniania ograniczeń protetycznych. Rozwiązanie takie pozwala również na ograniczenie ilości przestrzeni koniecznej do składowania elementów i kosztów magazynowania. Rozwiązanie takie umożliwia zastosowanie różnych typów rozwiązań, począwszy od pojedynczej korony, przez mosty aż do protezy częściowej i całkowitej mocowanej na implantach.

Dzięki specjalnej konstrukcji systemu myplant two możliwe jest uzyskanie nadzwyczajnej obciążalności mechanicznej o wysokiej wytrzymałości zmęczeniowej. Konstrukcja stożka wewnętrznego zapewnia bardzo wytrzymałe połączenie pomiędzy łącznikiem a implantem, praktycznie nie do pokonania przez bakterie.

Wkrętak (ZSD0L) założyć należy do bocznego kanału śruby i wykręcić całkowicie śrubę. Tuleję rewizyjną (ZRH01) należy założyć na łącznik. Instrument rewizyjny wprowadzić należy przez otwór tulei rewizyjnej i obracać nim w kierunku prawoskrętnym do momentu wyjścia łącznika ze stożka implantu.

Tuleja rewizyjna nadaje się do usuwania wszystkich łączników standardowych, na bazie tytanowej, ramiennych, za wyjątkiem łączników ramieniowych typu posterior. Tuleję rewizyjną można alternatywnie wykorzystać zamiast słupków wyrównujących w celu ustawienia łącznika.